Yağmur altında yürürken bir de, veya kar yağışını izlerken, rüzgara çıktığımda...

Şimdi beni avcunun içine aldın ya, kim olursan ol,
Her şey boşa gidecek bir şey eksik kalırsa,
Açıkça uyarıyorum seni daha fazla üstüme gelmeden,
O sandığın kişi değilim ben, bambaşka biriyim.
Kim benim yolumdan yürümeye kalkar ki?
Kim talip olur ki benim dostluk ve sevgime?
Yol kuşkulu, sonuç belirsiz, yok edici belki de.
Terk etmen gerekecek başka ne varsa, yalnız ben
umacağım senin biricik ölçütün olmayı,
Çıraklık dönemin bile uzun ve zorlu geçecek o zaman,
Vazgeçmen gerekecek tüm bir yaşam biçiminden
ve çevrendeki yaşamlara uyumundan,
O yüzden bırak beni başın daha fazla belaya girmeden,
çek elini omzumdan,
Beni yere bırak ve kendi yoluna git.
             Walt Whitman, Çimen Yaprakları

Bu şiire babamın şu sıralar okumakta olduğu, Paulo Coelho'nun 'Kazanan Yalnızdır' kitabını incelerken rastladım. O an hissediyor olduğum duygulara bir nevi tercüman olduğundan ötürü kendimi iyi hissetmemi sağlamıştı.

Ben genelde kelimelerimi duygular üzerine kuran bir insanım. Bu aralar pek yapmak istemiyorum bunu ama, çünkü hissettiğimizi sandığımız şeylerin aslında hissetmediklerimiz olduğu üzerinde durmaya başladım fazlasıyla. Burada söylemek istediğim; duygularımızı yanlış irdeliyor oluşumuzdan çok, onların kontrolsüzce yön bulması.

Mesela ben; keyfim yerindeyken kulağıma çalınan keder dolu bir müzikle ruh halimin değişmesine engel olamıyorum. Oysa hayatım çok güzel, çok mutluyum sahip olduklarımdan ötürü ancak elimde olmayan dış etkilerden dolayı tüm bunları görmezden gelip kendime dert yaratabiliyorum.

Yağmur altında yürürken bir de, veya kar yağışını izlerken, rüzgara çıktığımda...

Ve bu şiir; onu okuduktan sonra, beni ne kadar iyi yansıttığını, düşündüm. Aslında o anda aklımda, kalbimde hiç böyle duygular ve düşünceler yoktu. Yeni uyanmıştım, kahvaltı hazırlayacaktım. Güneşli bir gündü, evde yalnızdım ve gülümsüyordum. Sonra birden ağlamaya başladım. Yaşıyor olduğum bir gerçekliği bağdaştırdım bu cümlelerle ve ağladım.

Bu şiir bana yeni duygular mı vermiş oldu yoksa aslında içimde saklanan duyguları mı canlandırdı? Bilemiyorum...