Şimdilerde çok yabancı bana, artık başkası o. Oysa bir zamanlar nasıl da tektik, iki ayrı bedende birdik. Hayallerimiz aynıydı, ve planlarımız. Biz aynıydık; düşündüklerimiz, zevklerimiz, tercihlerimiz de öyle...
Şimdi o orada, ben ise buralarda bir yerlerdeyim. Farklı dünyalardaki iki farklı insanız; sanki hiç tanışmamışız gibi, birbirimizden bi' haber. Ne o benim yaşamıma dokunuyor, ne ben onunkine.
Dinlediklerimiz benzer bile değil artık. Keşke 'bizim' dediğimiz bir şarkımız olsaydı. En azından kulağına çalındığında bir anlığına da olsa aklına uğradığımı bilirdim.
Ben, onu bilemiyorum şimdi.
Kaybettim onu; sığınabileceğim o limanı, soluklanacağım o hanı kaybettim. Okyanus gözlerini kaybettim; içinde kaybolup gittiğim, benliğimden geçtiğim o derin, okyanus gözlerini...
Yokluğu damla damla iniyor yeryüzüne, şemsiyem yok, korunağım da.
Onsuzluk; sert, soğuk...
Bugün 14 Şubat Sevgililer Günü. Güzeldi; mutluydum, keyifliydim ve gülümsüyordum. Kahkahalar attım, uzun sohbetlere katıldım.
Bir tek şey eksikti; o... ve biz... bir de sevgimiz.
Resim tasarımı; Gizem Kayahan - 2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder