Sen, beni anlayabilecek kadar delirebilir misin sevdiğim; beyninin içindeki tutarsız konuşmalara katlanabilir misin uzun geceler boyunca, gerektiğinde ağzının payını verebilir misin konuşanlara, haklı olduklarında kabullenebilir misin, bıkmadan usanmadan tartışabilir misin, mecbur kaldığında sevebilir misin?
Sen, sen beni anlayabilecek kadar çocuk olabilir misin sevdiğim; ufak tefek şeylere ağlayabilecek kadar narin, kanayan yaralarına acıyacağını düşündüğünden yara bandı dahi yapıştıramayacak kadar korkak, yeri geldiğinde çitlerin arkasında havlayan köpeğe kafa tutabilecek kadar cesur, çizgi filmlerin başlarken ne yapıp edip televizyonun başına oturacak kadar sadık... olabilir misin?
Sen, beni anlayabilecek kadar gözyaşı dökebilir misin sevdiğim; aynaya baktığında o kıpkırmızı şişkin gözlerle sana bakan insanı tanıyamayacak kadar ağlayabilir misin, sırılsıklam olmuş yastıkta yatacak kadar uyuşabilir mi yüzün, onlarca kullanılmış peçetenin arasında uyuyakalabilir misin, sen sevgilim, sen hıçkırıklara boğulabilir misin acıyla, acıların yaratıcısı konumunda olduğunu bilerek, iyileşmeyi reddederek?
Beni anlayabilecek kadar rol yapabilir misin sen sevdiğim; kalbin sızlarken gülümseyebilir misin, nasılsın sorusuna hep ‘iyiyim’ diye cevap verebilir misin, suskunluğunun sebepsiz olduğuna karşındakini ikna edebilir misin? Peki saf olabilir misin sevdiğim; “seviyorum”lara hep inanacak kadar, önemsenmediğini göremeyecek kadar kör olabilir misin?
Sen beni anlayabilmek için ben olabilir misin sevdiğim, benliğini hiçe sayarak hayatımı kabullenebilir misin, hatalarımın sorumluluğunu üstlenip geçmişimi özümseyebilir misin?
Sen, sen beni anlayabilir misin sevdiğim, beni anlamanı ne kadar çok istediğimi anlayabilir misin?
4.10.2011
Merhaba Gizem Hanım, yazılarınız için teşekkür ederim.Okurken bir şeyi düşünmeden bir türlü kendimi alamıyorum.Acaba neler yaşadınız da bunlar ortaya çıktı
YanıtlaSilTeşekkürler...